The Golden State Deel 2

Na ons korte bezoek aan San Diego en Los Angeles gingen we de kustroute rijden over Highway 1. Deze weg loopt grotendeels vlak langs de kust en langs alle populaire rustieke badplaatsen. De westkust karakteriseert zich vooral door korte stukjes zandstrand maar vooral veel rotsstranden en veel hoge bergruggen meteen aan de kust. Hoe meer we naar het noorden reden, hoe groener de bergen werden. Door de vele bergen langs de kust was het dus ook niet echt een snelweg aangezien we gemiddeld niet harder dan 50 kilometer per uur reden. Desondanks is het een hele mooie route.

De eerste kustplaats was Santa Barbara. Deze voor bekende Amerikanen populaire kustplaats was erg netjes en ziet er met de vele palmboomboulevards erg paradijselijk uit. Tijdens onze vierdaagse route naar het noorden hebben we drie keer gecampeerd op de zogenaamde strand campings. Vaak ligt zo’n camping tegen de duinen aan staat er standaard bij elke plek een picknick tafel en een ijzeren ring met een rooster bij om te barbecuen of een kampvuurtje te maken. Campings bestaan meestal uit een tentgedeelte en een gedeelte voor campers en caravans. Een Amerikaan heeft niet een simpele éénasser zoals wij die kennen, maar een uit de kluiten gewassen drieasser met standaard een grote pick up ervoor. Het dus dus meer voor een vrachtwagen met oplegger aan. Ook de campers zijn halve touringcars met uitschuifbare zijkanten en van alle toeters en bellen voorzien.

Een tweede kustplaats was Pismo Beach. Omdat er geen plaats meer was op de normale “tent” camping werd ons verteld dat we wel op het strand konden camperen. Het was alleen wel wat luidruchtig... We reden dus het strand op, temidden van alle pick-ups met caravans, en kwamen er snel achter waarom het luidruchtig zou worden. Iedereen nam zijn buggy, quad of crossmotor mee om in de duinen en over het strand te crossen. Omdat we met ons tweewiel-aangedreven Fordje ook nog eens vastreden, werd het strand geen succes. We zijn dus maar teruggegaan naar de camping die ons weigerde, lief gezwaaid met onze campingpas van de andere camping, en bij andere mensen op een grote plek onze tent opgezet.

Al met al heeft dit deel van de reis ons mooie plaatjes opgeleverd, met ook zeehonden, zee-olifanten (ja ze bestaan echt!) en zeeleeuwen die in grote getallen langs de kust leven.

Na het gecampeer werd het weer eens tijd voor een motel en een fatsoenlijke douche, ditmaal in San Fransisco, THE CITY!. Deze mulitculturele stad is een echte aanrader met zijn Golden Gate Bridge, Alcatraz Prison, Cable Cars, steile heuvels in de stad, China town, Pier 39 en de mooie bouwstijl. Na een grote aardbeving begin 1900 is de stad grotendeels herbouwd, vandaar dat veel in dezelfde stijl herbouwd is. We hebben ons dan ook twee dagen goed vermaakt.

Na deze stedentrip was het weer tijd voor koeien :)! Oostwaarts richting Sacramento kwamen we terecht in Lodi. Hier hebben we een bezoek gebracht aan Familie de Snayer. Op dit melkveebedrijf met 1500 melkkoeien heeft Ron z’n broer Paul een jaar lang gewerkt. Nadat we onze koffie ophadden zijn we Leen, de boer, een beetje gaan helpen met halen van jongvee van een andere locatie. Daarna heeft hij ons een tour door Lodi en omgeving gegeven. Hij kon goed vertellen dus was een leuke en leerzame dag. Naast de vele melkveebedrijven heeft zich de fruitteelt, maar vooral de druiventeelt zich de laatste jaren sterk ontwikkeld (lees: hier kun je nog wél een vergunning voor krijgen in het bureaucratische California). ‘s Avonds hebben we lekker gebarbecued.

De volgende ochtend heeft Ron nog even geholpen tussen de koeien waarbij hij de “Temperature man” mocht zijn. Van alle koeien die net gekalfd hadden moest de temperatuur gemeten worden en de algemene gezondheid gecontroleerd worden. Het was kort maar toch wel weer leerzaam. ’s Middags zijn we nog even naar Sacramento geweest. Het railroad museum was hier de spraakmaker met zijn interessante verhaal over de industriele revolutie en de rol van de aanleg van de spoorwegen daarin. Het oude Sacramento of “Oldtown” ziet er op de waterbakken met paarden eraan na nog uit zoals een vroeger cowboystadje met saloon uit de films. Hierna hebben we nog gezellig gegeten bij de gastvrije Snayer’s. We konden ons goed voorstellen dat Paul het hier erg naar zijn zin heeft gehad.

De volgende ochtend zijn we weer oostwaarts vertrokken richting Yosemite National Park. Dit park staat bekend om zijn mooie ruige natuur en na een korte, maar mooie wandeling (Ron houdt niet zo van lang wandelen) hebben we gecampeerd in vallei. Dit gaat niet zonder enige voorzorgsmaatregelen. Als je niet al je drink- en etenswaren in metalen afsluitbare kasten opbergt, heb je kans op een nachtelijk bezoekje van een lokale berenfamilie. Als je denkt dat je auto een goede opbergplaats is heb je het mis. Er zijn leuke foto’s van opengereten autodeuren door hongerige beren.

Gelukkig is de nacht probleemloos verlopen en hebben die dag nog kort een bezoek gebracht aan de seqoia’s. Deze reuzen van bomen kunnen wel 100 meter hoog worden drieduizend jaar oud. Na opnieuw een wandeling van wel 2,5 uur konden we richting Visalia. In dit kloppend melkveehart van California (zo groot als provincie Utrecht) bevinden zich maar liefst 1 miljoen melkkoeien en opnieuw veel Nederlanders. Hier hebben we een bezoek gebracht aan Milky Way Dairy. Dit bedrijf met 4000 melkkoeien is eigen aan en wordt gemanaged door Nederlanders. De rondleiding door de herdsman (koeienmanager) liet nog maar eens zien hoe grootschalig en goed georganiseerd de melkveehouderij in California kan zijn. De grootste uitdaging lijkt misschien te liggen in het aantal koeien, maar 40 man personeel managen is moeilijker dan dat van 4000 koeien, aldus de herdsman.

Na deze interessante excursie hebben we een motel gezocht, lekker pizza gegeten (overigens, 70% van de Amerikaanse kaas wordt in pizza’s verwerkt!) en daarna tijd gemaakt om ons verslag te schrijven. We zullen nog een dag dairy’s gaan bekijken hierin California en daarna weer vertrekken richting Arkansas om vervolgens donderdag 9 april weer terug te vliegen! Tot zover onze reis.

Voor meer foto's zie http://jolienveneman.mijnalbums.nl

Groeten, Ron and Jolien