To California; The Golden State

Beste lezers,

Allereerst bedankt voor de reacties op ons vorige verhaal. Zoals beloofd in onze vorige blog, starten we dit verhaal met onze reis richting het westen en de dingen die we onderweg gezien en beleefd hebben.

Nadat we een aantal dagen in Arkansas hadden vertoefd, werd het hoog tijd om de wat meer uitdagendere staten te gaan bezoeken. Oftewel, naar de Wild-West! Oklahoma, de eerste staat die we tegenkwamen, zijn we enkel doorheen gereden. Er was niet veel te halen, behalve een mooie overzichtskaart van de VS die we gratis konden meenemen bij het Welcome Center dat elke staat heeft. Hollanders dat we zijn, lieten we deze kans natuurlijk niet voorbij schieten.

Na het beboste landschap van Oklahoma kwam het woenstijnachtige Texas aan de beurt. Omdat mijn broer Paul tijdens zijn VS-avontuur ook Texas had bezocht, vooral vanwege de vele nieuwe melkveebedrijven die daar zijn en worden gevestigd, had hij een aantal leuke bedrijven in het noorden van Texas voor ons die wij konden bezoeken. Dit lag mooi langs Highway 40 naar het westen.

Het eerste adres wat we bezochten lag ten zuiden van Amarillo en was eigen aan de Brabander Harry de Wit en zijn vrouw. Zij runnen een bedrijf met ruim 4000 melkkoeien. Voorheen hadden de ondernemers al in California en in Zuid-Texas geboerd. Het bijzondere van dit bedrijf was dat zij een cross-ventilation stal hadden gebouwd. Het kost een beetje stroom (19 cent/koe/dag ;) ), maar je hebt ook zomers met 45 graden Celsius een heerlijke frisse stal. Nadat we even met de boerin hadden gepraat, kregen we een rondleiding van de Portugese bedrijfsleider. Niet tevoet zoals we in NL gewend zijn, maar ‘gewoon’ in de pick-up. Al met al een zeer interessante excursie waarbij ‘The sky is the limit’ zeer van toepassing is.

De rest van de dag hebben we nog twee andere melkveebedrijven bezocht. Het ene was eigen aan een andere Brabander en het andere bedrijf was in Amerikaanse eigendom, maar te zien aan de Friese naam Sybresma, waren dit dus tweede of derde generatie Nederlanders. Overigens, misschien wel leuk om te weten, 70% van de Amerikaanse melkproductie wordt gerealiseerd door eerste, tweede of derde generatie Nederlands. Je zou bijna zeggen dat het erfelijk is.

Het lege Texas bevat naast veel nieuwe melkveebedrijven ook nog andere vee-activiteiten. Deze zogenaamde vleesveebedrijven (feedlots) zijn stukken omheinde grond met tienduizenden stuks vleesvee in de openlucht met een voerfabriek erbij. Hier zullen onze McDonald’s hamburgers wel vandaan komen.

De volgende wild-west staat New Mexico was nog kaler en woestijnachtiger dan Texas, hier zijn we dus ook snel doorheen gecrosst.

Gelukkig had onze volgende woestijnstaat Arizona wél iets interessants te bieden. Het National Park The Patrified Forest was de eerste redelijke bezienswaardigheid. In dit gebied heeft de natuur heel aparte gekleurde landschappen gecreëerd. Daarnaast zijn tijdens het dinosaurustijdperk stukken boomstam versteend. Als je dat eenmaal zelf ziet, is het wél interessant (zie foto’s die volgen) :). Daarnaast staat Arizona natuurlijk bekend om de Grand Canyon. Echt avonturiers dat we zijn, hebben we dan ook twee nachten gecampeerd in the Grand Canyon village. Het bekijken van deze grote vallei was zeer de moeite waard. Met de auto kun je van uitkijkpunt naar uitkijkpunt rijden en zo alle mooie stekkies op de gevoelige plaat vastleggen. Echter, door zelf de canyon in omlaag te wandelen krijg je pas echt een indruk van hoe groots het is.

De harde wind op de tweede dag voorspelde niet veel goeds. Er werd ons verteld dat dit in ieder geval beter was dan de sneeuwstorm die eigenlijk op komst was. Toch sloeg het noodlot toe en hebben we heerlijk gecampeerd in de ijzige sneeuw, ook een ervaring.

Ook vind je in Arizona (en omliggende woestijnstaten) veel casino’s met een dorp eromheen. Veel van deze casino’s zijn eigen aan Indianen. Door het schuldgevoel van de Amerikanen aan de Indianen mochten zij van de Amerikaanse overheid ter compensatie casino’s bouwen. Over casino’s gesproken, in Nevada ligt het grootste gokoord van de VS, Las Vegas. Hiervoor zitten miljoenen Amerikanen jaarlijks een aantal uur in de auto/vliegtuig om kansloos achter een gokapparaat een paar pakken sigaretten op te roken en veel geld te vergokken. Hoewel verbazingwekkend, we waren niet echt onder de indruk. Na ’s avonds een keer The Strip (de uitgaansstraat met alle glitter and glamour) te hebben gezien was het prima. De Hoover Dam (stuwdam) vlak voor Las Vegas was interessanter om te zien. Dit indrukwekkende bouwwerk is tijdens de crisisjaren ‘30 gebouwd om werkgelegenheid te creeren en is nog steeds in werking.

De volgende dag bereikten we dan eindelijk de westkust in San Diego. Deze door Spaanse paters gestichte stad was voor Amerikaanse begrippen erg netjes en schoon. Een stad zonder bovengrondse elektriciteitsleidingen toont ook net iets aangenamer. Als eerst zijn we naar ’s werelds grootste dierentuin geweest, wat we als Dierenwetenschappers niet konden laten schieten. Hierna zijn we naar Downtown gegaan om The Gaslamp Quarter te bekijken. Dit oude industriële stukje centrum met gietijzeren gebouwen is omgetoverd tot een levendig uitgaanscentrum. Daanaast was de kust met zijn rijke jachthaven, paviljoens en veel palmbomen ook wel leuk.

Jammer genoeg hadden we al een hotel geboekt in Los Angeles dus konden we niet langer blijven. Na lekker te hebben gegeten in The Old Spaghetti Factory (ik wilde al drie dagen spaghetti) vervolgde onze weg zich naar Los Angeles, waar we ’s avonds laat aankwamen. Hier zijn we overdag over Sunset Boulevard door Hollywood en langs The Beverly Hills gereden. Er stonden heel veel grote mooie huizen. We hebben ze alleen nauwelijks gezien door de evengrote hagen die erom heen staan. ’s Middags hebben we The Getty Center bezocht. Deze grote galerij met tuinen bovenop een berg was het kunstzinnige hoogtepunt van onze reis tot nu toe. Daarna hebben we LA gelaten voor wat het is en zijn we nu op weg naar San Fransisco via de mooie kustroute.

Zie voor foto’s van onze rondreis http://jolienveneman.mijnalbums.nl

Groeten, Ron en Jolien